Proces, który ma na celu zlikwidowanie mikroorganizmów i ich zróżnicowanych form środkami fizycznymi, chemicznymi lub za pomocą innych dostępnych środków, w celu zatrzymania rozpowszechniania się zakażenia. Powyższe czynności podejmuje się przede wszystkim w środowisku zewnętrznym, ale także są stosowane na ciało człowieka (w mniejszym natężeniu na jamy ciała). Dodatkowo rozróżnia się dezynfekcję zapobiegawczą i ogniskową.
Dezynfekcja zapobiegawcza
Stosowana jest w miejscach szczególnie narażonych na różnego rodzaju zakażenia przez drobnoustroje i inne mikroorganizmy. Pozwala ona całkowicie niwelować zagrożenia związane z tym właśnie problemem. Przykładowymi miejscami gdzie odbywają się tego typu działania są: kuchnia w gospodarstwie domowym, stołówka, łaźnia lub często używane przedmioty takie jak: naczynia.
Dezynfekcja ogniskowa
Wykonywana jest jako bieżąca i końcowa. Dezynfekcja bieżąca podejmowana jest w samym środku ogniska zakażenia (np. przy łóżku chorego) lub w otoczeniu nosiciela. Dezynfekcję końcową przeprowadza się w pomieszczeniach, w których przebywał chory.
Czynniki fizyczne używane do dezynfekcji:
Para wodna – jest ogólnie dostępnym stanem gazowym wody. Jako prawie czysty gaz, występuje w naturze i jest używana w technice oraz w gospodarstwie domowym. Jest też składnikiem powietrza Dodatkowo wykorzystuje się ją jako naturalny środek do dezynfekcji wcześniej oczyszczonego sprzętu, odzieży, unieszkodliwiania odpadów, używa się pary wodnej w temperaturze 100–105 °C pod zmniejszonym ciśnieniem (0,5–0,45 atm). Pary wodnej pod normalnym ciśnieniem używa się do odkażania m.in. wyposażenia sanitarnego.
Promieniowanie – to promieniowanie elektromagnetyczne o mniejszych długościach fal niż te, które są widziane przez oko jako różnobarwne światła. Ma zdolność wywoływania reakcji fotochemicznych w wielu materiałach i organizmach. Do odkażania używa się promieni UV o długości fali 256 nm, które niszczą drobnoustroje w powietrzu i na niezasłoniętych powierzchniach.
Przykładowe czynniki chemiczne używane do dezynfekcji:
- czwartorzędowe sole amoniowe
- alkohole
- aldehydy
- związki fenolowe
- biguanidy
- związki metali ciężkich
- związki halogenowe
- fiolet krystaliczny
- utleniacze/nadtlenki
- tenzydy
- kwasy
- zasady
Powyższa metoda dezynfekcji usuwa większość drobnoustrojów jednak nie zapewnia całkowitej pewności. Dlatego nie kiedy zdezynfekowany materiał nie jest jałowy jednak spełnia wszelkie normy w kwestiach przedmiotów użytkowych jak i powierzchni.
Wyniki dezynfekcji zależą od trzech czynników:
- Pierwszym i podstawowym czynnikiem jest gatunek drobnoustrojów , ich liczebność i aktywność fizjologiczna,
- Kolejnym ważnym aspektem są właściwości chemiczne i fizyczne używanej metody dezynfekcji, stężenie, jak również czas działania,
- Dodatkowym aspektem jest środowisko w jakim jest wykonywana dezynfekcja – temperatura, wilgotność, pH, obecność materii organicznej i poziom kationów.
Podsumowując aby dezynfekcja była skuteczna, środek odkażający powinien mieć odpowiednie stężenie, najkorzystniejsze dla danych warunków, mieć bezpośredni kontakt z masą lub powierzchnią odkażanych przedmiotów. Działać przez określony czas i w odpowiedniej temperaturze.
tagi: dezynfekcja Warszawa, odkażanie,Gdańsk, dezynfekcja kurników, Sopot, dezynfekcja po zalaniu, dezynfekowanie Olsztyn, Metody dezynfekcji.