LIS RUDY, LIS POSPOLITY

LIS RUDY, LIS POSPOLITY

(Vulpes vulpes)

Lis rudy to ssak drapieżny z rodziny psowatych. Jest najbardziej rozpowszechnionym przedstawicielem drapieżnych i największym zwierzęciem z rodzaju vulpes.

WYSTĘPOWANIE

Lis rudy występuje W Ameryce północnej, Europie, Azji, północnej Afryce i Australii.

POŻYWIENIE

Lis rudy żywi się:

  • zającowatymi
  • małymi gadami
  • gryzoniami (wiewiórki, chomiki, myszy, nornice)
  • kurowatymi
  • małymi zwierzętami kopytnymi
  • bezkręgowcami
  • jeżozwierzami,
  • wydrami
  • rybami
  • warzywami
  • owocami (borówki, maliny, jagody, czereśnie, jabłka, śliwki, winogrona, morwy, żołędzie, jeżyny)
  • turzycami
  • roślinami bulwkowymi

Łącznie istnieje ponad 300 gatunków zwierząt i roślin, które stanowią pożywienie dla lisów.

 

PODGATUNKI

Istnieje kilkadziesiąt podgatunków lisa rudego, które można podzielić na dwie grupy: większe i jaskrawo ubarwione podgatunki północne i szare oraz pustynne podgatunki południowe.

BUDOWA CIAŁA

Ciało lisa jest wydłużone. Kończyny względnie krótkie. Ogon puszysty, długi na około 70% długości głowy i tułowia. Źrenice ułożone wertykalnie i owalne. Czaszka wydłużona i wąska. Kły dość długie. Mimo iż lis to największy przedstawiciel rodzaju Vulpes to i tak jest mniejszy od przeciętnego przedstawiciela rodziny psowatych. Budowa lisów różni się w zależności od wieku, płci i rozmieszczenia na kuli ziemskiej. Przedziały w których mieści się wielkość, waga, szybkość, wielkość tropów itp. lisów przedstawiają się następująco:

  • Waga: 2,2–10 kg (samice zwykle ważą o 15-20% mniej niż samce. Największego lisa upolowano w hrabstwie Kent w Wielkiej Brytanii. Mierzył on 122 cm długości i ważył 12 kg.)
  • wysokość: 35–50 cm od stóp do ramion
  • długość ciała: 49–90 cm,
  • długość ogona: około 53–60 cm.
  • długość uszu: 7,7-12,5 
  • kończyny tylne: 12-18,5 cm.
  • długość czaszki: samce 129–167 mm, samice 128–159 mm.
  • trop przednich łap ma długość 60 mm i szerokość 45 mm,
  • trop łap tylnych ma długość 55 mm i szerokość 38 mm.
  • lisy przemieszczają się z prędkością 6–13 km/h,
  • prędkość maksymalna: 50 km/h.
  • odstępy między śladami łap: 25–35 cm

 

UMIEJĘTNOŚCI

Lisy posiadają wiele umiejętności. Potrafią:

  • Skakać na wysokość do 2 metrów, dzięki czemu potrafią przeskakiwać ogrodzenia.
  • Świetnie pływają.
  • Posiadają zdolność widzenia stereoskopowego, ale ich wzrok reaguje głównie na ruch.
  • Lisy mają bardzo dobry słuch. Mogą usłyszeć latającą wronę z odległości 250, a nawet 500 metrów, odpoczywającego cietrzewia z odległości 500 metrów, i pisk myszy z odległości 100 metrów. Są w stanie zlokalizować dźwięki co do jednego stopnia w zakresie 700–3000 herców, w wyższych częstotliwościach słabiej.
  • Ich zmysł powonienia jest dobry, lecz słabszy od węchu innych psów.
  • Lisy rude mają szeroką, pięciooktawową skale wokalną.

FUTRO LISA

Lis charakteryzuje się gęstym, puszystym, miękkim i gładkim futrem. Kolor i inne cechy jego futra różnią się w zależności od rejonu występowania tego przedstawiciela psowatych. Futra są gęstsze, bardziej puszyste i dłuższe w przypadku osobników żyjących na północy. Futra podgatunków amerykańskich są gładsze niż podgatunków Europejskich.

ZACHOWANIA SPOŁECZNE

Lisy mogą prowadzić za równo wędrowny tryb życia jak i zajmować określone terytoria, które znakują przy użyciu moczu. Żyją w grupach rodzinnych dzielących jedno terytorium lub tworzą stada, w których para alfa przygarnia lisy odrzucone przez swoją rodzinę. Na terenach ubogich w pożywienie tworzą silną hierarchie.

ZAGROŻENIA

Największym problemem powodowanym przez lisy jest fakt, że przenoszą one wściekliznę. Są one największym rezerwuarem tego wirusa. Lis jest też wrogiem ptaków hodowlanych takich jak kury, bażanty i innych gatunków drobiu.

ZWALCZANIE

W celu ochrony zwierząt hodowlanych przed lisem przeprowadza się polowania, stosuje się pułapki żywołowne lub ogrodzenia elektryczne. Niestety lisy posiadają kilka cech mogących obniżyć skuteczność ogrodzenia elektrycznego. Ogrodzenia takie nie działają skutecznie na zwierzęta o gęstym futrze i grubej sierści. Wiele zależy od determinacji lisa. Lis mający potomstwo do wykarmienia będzie usilnie starał się przedostać na chroniony teren mimo niemiłych uczuć związanych z dotknięciem pastucha.

Poleć innym ten artykuł: